این روزها واژه دورکاری (Teleworking) در فضای کسب‌وکار بیش از همیشه به گوش‌مان می‌خورد. دورکاری، سبک نسبتا جدیدی از کار کردن است که در آن نیازی به حضور فیزیکی فرد در محل کار نیست و فرد دورکار معمولا خانه یا هر محیط مناسب دیگری را برای کار کردن انتخاب می‌کند. در بیشتر موارد، داشتن یک کامپیوتر شخصی یا لپ‌تاپ و دسترسی به اینترنت برای دورکاری کافی است.

ماهیت دورکاری با ساعات کاری منعطف گره خورده است. در این شرایط، کارمندان معمولا بهترین ساعات روز را به انجام کارها اختصاص داده و با توجه به نوع کار خود، با مدیر یا دیگر همکاران خود در ارتباط هستند. جالب است بدانید که دورکاری، تنها به موقعیت‌های بحرانی محدود نمی‌شود و قدمت آن در کشورهایی مانند آمریکا، به بیش از ۲۰ سال می‌رسد.

اما دورکاری چه مزایا و معایبی دارد؟ آیا می‌توان سیاست‌هایی در راستای موفقیت و بهبود این شیوه از کار کردن، وضع کرد؟ برای پاسخ به این سوالات، در ادامه این مقاله با ما همراه باشید.